نکات آزمون اسپیکینگ OET

بسیاری از زبان آموزان اطلاعات نادرست و یا ناکافی در مورد بخش اسپیکینگ OET دارند. در این مقاله سعی داریم به نکاتی بپردازیم که در روز آزمون در بخش اسپیکینگ OET به آن ها توجه کنید.

آزمون اسپیکینگ آخرین بخش از آزمون OET است که بعد از بخش های نوشتاری (ریدینگ، لیسنینگ و رایتینگ) برگزار می‌شود. قبل از شروع اسپیکینگ، ممتحن از شما تقاضا میکند که نام خود را بگویید و مدرک شناسایی خود را نشان دهید (جهت احراز هویت). سپس ممتحن سوالاتی مانند رشته تحصیلی، سوابق شغلی و اینکه چرا آزمون OET را انتخاب کردید میپرسد، که صرفا جهت کاهش استرس زبان آموز و آشنایی با لهجه‌ی یکدیگر انجام میشود و هیچ تاثیری بر روی نتیجه آزمون ندارد.

هر زبان آموز سپس موظف است به دو مکالمه یا ایفای نقش بپردازد. نکته مهم این است که موضوعات مکالمات در بخش اسپیکینگ مطابق با رشته تحصیلی متقضی می‌باشد.

همانطور که اشاره شد هر زبان آموز سپس موظف است به دو مکالمه یا ایفای نقش بپردازد. منظور از ایفای نقش این است که زبان آموز نقش پزشک ( یا پرستار و …) را میگیرد و ممتحن در سمت مقابل نقش بیمار (یا همراه بیمار). در هر رول پلی اسپیکینگ OET یک کارت به شما داده میشود که نقش شما(1)، اطلاعات بیمار(2) و تسک هایی مکالمه(3) در آن نوشته شده است. بعد از ارایه کارت رول پلی شما 3 دقیقه زمان دارید که موارد را مطالعه کنید و سپس مکالمه آغاز میشود. هر رول پلی باید حداقل 5 دقیقه تا حداکثر 6 دقیقه به طول بیانجامد.

• از سه دقیقه زمان داده شده قبل از مکالمه به خوبی استفاده کنید.
• در طول زمان سه دقیقه میتوانید از ممتحن سوال بپرسید. (مثلا اگر مفهوم کلمه یا جمله ای را نمیدانید)
• میتوانید روی کارت رول پلی یاداشت بردارد یا زیر کلمات کلیدی خط بکشید ( که اکیدا توصیه میشود)
• در طول مکامه میتوانید به کارت داده شده رجوع کنید و مجدد موارد را مطالعه کنید.

تسک های اسپیکینگ OET در واقع مواردی هستند که باید در حین مکالمه خود با بیمار به آن ها بپردازید. این تسک ها معمولا شامل:

• معرفی و گرفتن شرح حال با طرح سوال از بیمار
• دادن اطلاعات؛ اعم از توضیح موارد پزشکی، دادن دستور العمل و یا دادن توصیه های پزشکی به بیمار
• پاسخ به سوالات و نگرانی های بیمار و …

می‌باشند.

آیا باید به تمامی تسک ها پرداخته شود؟

پاسخ هم بله هست هم خیر. تسک های اسپیکینگ به نحوی طراحی شده‌اند تا یک مکالمه خوب بین پزشک و بیمار انجام شود. بنابراین معمولا ترتیب تسک ها و پرداختن به همه‌ی آن‌ها دارای اهمیت است. اما اگر به هر دلیلی (مثلا اتمام وقت 6 دقیقه) موفق نشدید به همه ی تسک ها بپردازید، صرف این از شما نمره ای کسر نخواهد شد. به شرطی که یک مکالمه درست و روان انجام شده باشد. دقت کنید که هدف آزمون اسپیکینگ OET برسی سطح زبان شما و نحوه برقراری ارتباط با بیمار است.

آیا میتوان به مواردی جز تسک های داده شده پرداخت؟

باز هم پاسخ هم بله هست هم خیر. شما موظفید در طول مکالمه مطابق با نقش داده شده در کارت اسپیکینگ عمل کنید و صحبت ها شما باید حول محور همان تسک ها باشد. اما اگر در بین تسک ها (با توجه به مشکلات بیمار و در راستای همان تسک ها) به موارد دیگری هم پرداختید هیج اشکالی ندارد و مجدد به شرطی که یک مکالمه درست و روان انجام شده باشد. اتفاقا این تکنیک در مواردی که مکالمه شما کمتر از زمان 5 دقیقه است، بسیار کمک کننده است.

آیا ممکن است اطلاعات پزشکی ناکافی زبان آموز در مورد تسک های اسپیکینگ باعث کسر نمره شود؟

اکیدا خیر. دقت داشته باشید که آزمون OET, یک آزمون زبان است و هیچ هدف پزشکی و علمی را دنبال نمی‌کند. اما نکته این است تسک های اسپیکینگ به گونه ای طراحی شده‌اند که عموما نیازی به دانش تخصصی در مورد موضوع داده شده نیست و اگر هم باشد، این اطلاعات در کارت اسپیکینگ به شما داده میشود. این اطلاعات معمولا در پرانتز گذاشته میشود و زبان آموز میتواند از آن ها برای ارایه اطلاعات به بیمار استفاده کند. به مثال زیر توجه کنید:

Remind the patient how to care for the wound (e.g., daily washing with soap and water, keep wound dry otherwise, avoid bumps, etc.)

در این تسک از پرستار خواسته شده که نحوه مراقبت از زخم را به بیمار گوشزد کند. در ادامه مواردی که پرستار میتواند به آن ها اشاره کند در پرانتر آورده شده.

آیا دو رول پلی اسپیکینگ از لحاظ سختی با هم تفاوت دارند؟

خیر. اما معمولا رول پلی های داده شده در سبک های متفاوتی طرح میشوند تا زبان آموز را از جهات مختلف بر اساس معیارهای آزمون برسی کنند. مثلا ممکن است در رول پلی اول با یک بیمار نگران مکالمه کنید و در رول پلی بعد با بیمار عصبانی که به توصیه های شما عمل نمیکند. این تفاوت ها برای برسی نحوه ارتباط و مکالمه شما با بیماران در شرایط مختلف طراحی میشوند.